De laatste loodjes.

Hallo iedereen,
Om origineel te zijn zal ik deze keer mijn blog nog eens beginnen in het Nederlands, want hoe langer ik hier in Afrika verblijf hoe natuurlijker het wordt om te communiceren in Engels. Raar maar waar, maar ik begin zelfs al in het Engels te denken!

Ondertussen ben ik begonnen aan mijn laatste maand in het mooie Zambia, en over 2 weken zal ik al terug op Belgische bodem staan! Er is echter nog veel dat ik jullie moet vertellen sinds mijn laatste blogbericht. Want zoals de Zambianen hier zouden zeggen: wat waren we “busy, busy, always verry busy!”.

Ik zal beginnen met een update van ons low-cost materiaal project:
Iedereen die mijn vorig blogbericht gelezen heeft weet ondertussen dat Nele en ik aan het werken waren aan een activiteitendoos voor de DALICE-préschool. Trots kunnen wij jullie nu vertellen dat deze helemaal klaar is! Alle materialen zijn gemaakt, van alle 50 activiteiten hebben we activiteitenfiches getypt (zowel in het Nederlands als in het Engels) en gebundeld in een ringmap. Ook hebben we nog enkele extra materialen gekocht voor de leerkrachten om te gebruiken tijdens hun lessen zoals: wit en gekleurd papier, schaar en lijmstiften, verf, stiften, … Nu denken jullie waarschijnlijk: “dat is niet echt low-cost” maar het aankopen van de materialen is vooral een eerste stap om de leerkrachten meer creatief te leren werken met de kinderen. 

Nadat we de activiteitendoos helemaal afgewerkt hadden was echter nog niet al de stress van onze schouders verdwenen. Onze mentor van DALICE vroeg ons of we een presentatie over ons project wouden geven aan alle Early childhood studenten van DALICE. Ik was meteen enthousiast over het idee om onze ervaringen te delen met andere studenten maar ik was ook best zenuwachtig omdat natuurlijk de gehele presentatie in het Engels gegeven moest worden en deze volledig gefilmd zou worden.
De presentatie duurde zelfs langer dan gepland omdat de studenten vroegen of we al de 50 activiteiten wouden uitleggen aan hun, en geloof me daar ben je wel even mee bezig  =).
De studenten waren super enthousiast en na de presentatie mochten ze allemaal vooraan komen kijken naar de materialen en hierover vragen stellen. Degene die wouden kregen ook de activiteitenfiches op hun usb-stick zodat ze de materialen ook zelf konden maken.

En niet alleen de studenten maar ook de 2 leerkrachten van de kleuterschool waren heel enthousiast. In het begin wisten ze nog niet goed hoe ze alles moesten gebruiken maar nadat wij ze op weg hielpen om de activiteiten te koppelen aan de lessen die ze wouden geven aan de kinderen waren ze hier snel mee weg.

Mijn grootste uitdaging van deze periode was zeker en vast de test-week voor de kinderen van de kleuterschool. Voordat de kinderen een maand vakantie krijgen moeten ze eerst voor elk vak een test afleggen zodat de leerkrachten de ontwikkeling van de kinderen goed  kunnen opvolgen. De uitdaging hier was dat de leerkracht de kinderen 1 voor 1 bij haar riep om een test af te leggen, en de andere kinderen gedurende deze periode niet wisten wat te doen.
De eerste dag heb ik de leerkracht geholpen door ook testen af te nemen bij de kinderen maar ik merkte dat de andere kinderen, die op dat moment geen test moesten maken, een hele voormiddag niets aan het doen waren. Er waren wel blokjes waarmee ze konden spelen maar dit raakte natuurlijk al snel verveeld.

Daarom heb ik met de leerkracht besproken of ze het goed vond dat wanneer zij de testen afnam, ik met de andere kinderen activiteiten vanuit de activiteitendoos zou doen. De kinderen vonden dit heel fijn want voor hun waren het allerlei nieuwe spelletjes en activiteiten om te doen maar eigenlijk waren ze allerlei nieuwe vaardigheden en kennis aan het opdoen.





Maar, en hier komt de uitdaging: zoals ik reeds vermelde in mijn vorige blogbericht wordt ik niet specifiek opgeleid om les te  geven in een kleuterklas  dus was het voor mij soms wel even improviseren om die 20 lieve schatten hun aandacht bij de activiteit te kunnen houden. Maar dankzij mijn flexibiliteit en mijn eerdere observaties in de kleuterklas heb ik het er nog best goed vanaf gebracht! (al zeg ik het zelf ;).) Een extra pluspuntje: de bruikbaarheid van de activiteitendoos was ineens getest en goedgekeurd! ;)

Natuurlijk heb ik niet alleen de activiteitendoos geïntroduceerd aan de kinderen.
Toen de test-week afgelopen was heb ik de tijd genomen om met de leerkracht van de middle-class (5-7 jaar) een les “science” voor te bereiden. Hiervoor hebben we een activiteit vanuit de activiteitendoos gebruikt. De les ging over de dingen die God heeft gemaakt en de insecten.  Het was wel de bedoeling dat de leerkracht de les zelf zou geven aan de kinderen en zo ook voor de eerste keer het materiaal zelf zou gebruiken.
Net op dat moment kwamen er mensen van VVOB kijken naar hoe de leerkrachten les geven aan de kinderen en de les verliep super vlot. De mensen van VVOB waren zo verrast over hoe goed de leerkrachten het deden dat ze de leerkrachten uitnodigden om een presentatie in Lusaka te geven aan andere leerkrachten, over het lesgeven met low-cost materiaal en ook over onze activiteitendoos!
Wat waren de leerkrachten trots, en wij natuurlijk ook op hun!

Toen had ik echt het gevoel dat we een goede keuze gemaakt hadden om een activiteitendoos te ontwerpen. En na zoveel werk was het echt een geweldig gevoel. Om dit te vieren zouden de 2 kleuterleerkrachten ons leren hoe we zelf Nshima moeten maken. Dus zo gezegd zo gedaan, Nele en ik gingen alle ingrediënten halen en samen hebben we gezellig gekookt. Na 2 uur in de keuken te staan konden we beginnen aan ons feestmaal van rum steak en kip van de braai (= BBQ), gepaneerde kip, nshima en soup (de saus die je bij de nshima eet) en verschillende groenten waaronder okra.
Okra is trouwens de enige groenten vanuit Zambia die ik niet snel zal vergeten aangezien ze groen waren en een redelijk tot zeer slijmerig structuur hadden. Een beeld van deze groenten laat ik volledig aan jullie eigen fantasie over, maar ik zou ze categoriseren in de groep van de reeds eerder geprobeerde “Caterpillar’s”, niet perse iets wat ik het eerste jaar opnieuw hoef te eten. ;)
Het andere eten was trouwens écht heerlijk!

Ook de laatste week dat de kleuterschool nog geopend was, was het zeer “busy busy”.
Mijn dagschema voor in de baby-class (3-5 jaar) was ondertussen klaar (ook dit heb ik gemaakt vanuit low-cost materiaal) en draakje heeft mij zeer goed geholpen met het introduceren van het dagschema. Tijdens een kringgesprek in de ochtend heb ik hem voorgesteld aan alle kinderen. Ook is hij de hele tijd bij de kinderen in de klas geweest en elke activiteit van het dagschema deed hij mee met de kinderen.

Heb ik trouwens al gezegd waarom ik een dagschema heb gemaakt? Nee?, dan zal ik het jullie nu vertellen!
Ja? Dan scrol je dit deeltje maar even voorbij =D.

Ik ben op het idee gekomen doordat de leerkracht regelmatig de dagen van de week met de kinderen overloopt. Dit vond ik iets zeer goed aangezien kleine kinderen nood hebben aan stabiliteit en structuur, maar hoe de dag zelf verloopt wordt niet besproken met de kinderen. Nu moet ik wel zeggen dat de meeste kinderen nu, in de helft van het schooljaar al wel goed weten wanneer ze nu juist buiten mogen spelen en wanneer ze terug naar de klas moeten. Waarom ik dan toch een dagschema heb gemaakt? De baby-class is de eerste klas waar de kinderen in terecht komen, dus ook de eerste keer dat de kinderen  naar school komen. Daarom kan een dagschema fijn zijn om elke ochtend met de kindjes te overlopen zodat ze weten wat er zal komen en hoe hun dag er nu precies zal uitzien.

Hoe ik weet dat het dagschema ook nu, in het midden van het jaar zijn nut heeft gehad?
In het begin van mijn stage kwam elke dag hetzelfde meisje nadat ze haar koekje had gegeten naar mij om te vragen wanneer ze naar huis mocht. Toen het dagschema eenmaal geïntroduceerd was en ze aan mij kwam vragen wanneer ze naar huis mocht nam ik haar mee naar het schema om de resterende kaartjes te overlopen, en ja hoor na enkele dagen kwam ze mij zelfs vertellen wat we nog moesten doen voordat we naar huis konden.
En ook de leerkracht was opnieuw enthousiast over het nieuwe low-cost leermateriaal. Toen ik haar vroeg of ze het schema nog zou gebruiken wanneer ik niet meer in de klas zou zijn antwoorde ze met: “offcourse, for-ever!” Dit kan ik natuurlijk alleen maar aanmoedigen!

Zoals gezegd in mijn vorige blogbericht heb ik trouwens ook zelf een lesje aan de kinderen gegeven omtrent manieren om te communiceren. Ik vond het zeer fijn om te doen en ik denk dat de kinderen het ook leuk vonden! Alles verliep vlot en van de leerkracht kreeg ik een schouderklopje en een “Well done ;)”!

In de laatste week hebben de leerkrachten ons ook nog  meegenomen naar “the crocodile farm” wat een super gezellige namiddag was. De eerste keer dat ik die grote gevaarlijke beesten van zo dichtbij zag, en ik heb zelfs een baby-krokodil vastgehouden!
Weer een unieke ervaring erbij.

           De voorlaatste dag zijn we nog op uitstap geweest met de kinderen naar een “farm” waar ze bananen en noten kweekten. De kinderen vonden dit super-interessant en ik denk wel dat ik kan zeggen dat we allemaal een super leuke dag hebben gehad! De kinderen (en stiekem ik ook ;).)  hebben veel bijgeleerd en ik was heel blij dat ik deze uitstap mee heb kunnen doen.

          Op de laatste dag voordat de school zou sluiten werden er rapporten voor de kinderen gemaakt en mochten de ouders dit komen ophalen. De resultaten werden ook kort met de ouders besproken. Ik vond het zeer fijn om te zien dat hier ook echt tijd voor gemaakt werd, want ikzelf vind het zeer belangrijk om het contact tussen school en thuis te waarborgen.

Aangezien het echte afscheid van Zambia pas over 2 weken is hebben we reeds afscheid genomen van de kleuterschool maar ook van ons huisje waar we 2 maanden hebben verbleven.
Omdat de campus nu gesloten is zijn de vorige bewoners van de guest-house vertrokken en zijn wij in hun huisje mogen intrekken.  Het afscheid van de ratten, slangen, spinnen en kakkerlakken lag dan misschien wel een beetje gevoelig , maar mij hoor je niet klagen over het warme water, de televisie en de airconditioning die we in de plaats hebben gekregen! (ook al was ik al bijna vergeten dat er zoiets bestond als een televisie, en dat warm water soms echt héél warm kan zijn als je je al 2 maanden wast met koud water ;).)

Zo, dit waren de hoogtepunten van mijn afgelopen weken! Ik hoop dat jullie even veel plezier hadden met het lezen van mijn blog dan dat ik hier heb in mijn Afrikaans-avontuur.

Vele groetjes, en tot snel!

X

Een teken van leven!

Mwabuka buti (goedemorgen in Tonga)

Het is weeral een hele tijd geleden dat ik nog een blogbericht heb geschreven.
Ik weet het, maar het komt echt wel door het vele werk.  =)

Maar dat is langs één kant ook goed nieuws, want nu kan ik jullie super veel vertellen!

Ondertussen zijn onze 2 lesweken bij de 2ejaars studenten van ECE (early childhood education) afgelopen. Het volgen van de lessen met de ECE studenten was heel interessant.
Doordat we alle lessen volgden die de studenten ook volgen kregen Nele en ik een zeer goed beeld van wat de leerlingen moeten kennen en kunnen. Er waren veel overeenkomsten met de leerstof vanuit mijn eigen opleiding in België. Alleen gebruiken ze hier natuurlijk geen PowerPoints, handboeken of laptops tijdens de les. De leerkracht schrijft de leerstof op het bord en de leerlingen moeten dit overnemen. Wel wordt de leerstof achteraf nog besproken en soms zelfs ingeoefend aan de hand van een rollenspel. Dit was zeer leuk om te zien en vooral om mee te spelen!

Nu zijn we reeds 2 weken stage aan het lopen op de DALICE pré-school en zijn we ook gestart met ons “low cost-material”-project. De bedoeling van ons project is om, aangepast aan de noden van de kinderen en de kleuterschool , low-cost leer en les-materiaal te ontwerpen. Nele en ik hebben gekozen om een activiteiten-doos te maken. Hierin zullen we dan aan de hand van 10 verschillende thema’s, waarover de kinderen doorheen het jaar leren, activiteiten ontwerpen die de leerkrachten kunnen gebruiken tijdens het lesgeven. 

Even een update van ons project:  we hebben een doos kunnen bemachtigen, woehoe! Deze is ondertussen al versierd met felle kleurtjes zodat het de kinderen aantrekt. Ook hebben we reeds alle activiteitenfiches uitgetypt en al 20 muziekinstrumenten gemaakt vanuit blikjes, flesjes, stokken, kroonkurken, en nog veel meer low-cost- materiaal. (nu snappen jullie misschien beter waarom jullie zo lang moesten wachten op een blogbericht ;) )

Ook voor mijn school in België moest ik veel taken maken, maar gelukkig ben ik niet in de Afrikaanse tijd blijven hangen en heb ik alles op tijd kunnen indienen! Voor iedereen die me goed kent;  ik ben dus zeker en vast al verbeterd in het managen van mijn tijd. ;)

Even tussendoor: normaal gezien zouden Nele en ik ook 3 weken stage lopen op een community- kleuterschool. Dit zijn schooltjes die niet worden ondersteund vanuit de regering. De mensen uit de gemeente staan dus zelf in voor deze scholen. Dit wil dan ook zeggen dat de leerkrachten die er lesgeven geen opleiding gekregen hebben.
Ze beslissen gewoon van de ene dag op de andere om een leerkracht te worden. Na onze eerste week observeren hebben we dan ook enkele zeer rare en shockerende dingen gezien, zoals de omgang van de leerkrachten met de kinderen.
De kinderen worden bijvoorbeeld gedrild om bevelen op te volgend en complimentjes geven aan de kinderen is “not done”. Dit was voor ons natuurlijk een hele grote aanpassing.
Aangezien we echter maar 3 weken de tijd hadden om een verandering te maken in de school, merkte ik dat we hier echt niet genoeg tijd en misschien ook nog net niet genoeg ervaring voor hadden. Na een gesprek met onze projectmanager van VVOB, onze mentor van DALICE en mijn stagebegeleider van Karel de Grote-hogeschool hebben Nele en ik besloten om onze stage op de community-school stop te zetten en 2 extra weken op de DALICE kleuterschool stage te lopen.  

Dit bracht dan weer als voordeel dat we nog een extra project kunnen uitvoeren op DALICE.
Maar die ene week stage die we op de community-school gelopen hebben heeft zeker wel mijn zicht op het onderwijs in Zambia verruimd. 

In de kleuterklas van DALICE beleef ik momenteel trouwens een super leuke tijd.
In het begin observeerde ik enkel in de 2 kleuterklassen maar ondertussen kennen de kinderen mij ook als een juf, en ik begin de kleine schatten ook steeds beter en beter te kennen.
Toen ik een gesprek had met de leerkrachten van de kleuterschool over mijn functie als pedagogisch coach zeiden ze mij dat ik voor hun niet enkel een pedagogisch coach was maar ook een echte kleuterjuf. Ze vertelde mij dat ze in het begin dachten dat ik studeerde voor kleuterleerkracht omdat ik het in de klas zeer goed deed met de kinderen. Ook vertelde de leerkracht dat  ze mij vanaf nu juf Shimunia zullen noemen. (Shimunia is trouwens een algemene naam voor een meisje die een zus heeft.) Jammer genoeg zal dit wel niet zo op mijn diploma komen, maar dit is natuurlijk wel een super mooi compliment! =D 

De leerkracht vertelde ook dat als ik deze opleiding afgerond heb, ik altijd mocht terug komen naar Zambia om mijn diploma voor kleuterleerkracht hier te komen behalen. Maar aangezien ik dat waarschijnlijk niet zal kunnen waarmaken heb ik met de leerkrachten afgesproken dat ik vanaf volgende week ook enkele lessen zal geven aan de kleuters. Ik ben er zeker van dat dit prachtige ervaringen zal opleveren die ik zeker nog zal kunnen gebruiken. Ik ga hier dus nog veel leren! =)

En omdat het spreekwoord zegt: na inspanning komt ontspanning kan ik ook enkele super toffe ervaringen met jullie delen:

 In het weekend gaan Nele en ik graag op restaurant. In het begin wisten we echt niet waar naartoe, maar na enkele weken hebben we echt super toffe restaurantjes gevonden.
Om daar te geraken moeten we natuurlijk wel een taxi nemen, en al snel hadden we een nummer van een betrouwbare taxi gekregen van één van de Zambiaanse meisjes die bij ons wonen.
Toen wisten we echter nog niet dat er 2 soorten taxi’s bestonden, namelijk de blauwe taxi’s, dit zijn boeking-taxi’s die je thuis komen ophalen en ook weer terug thuis afzetten voor 40 Kwacha (omgerekend in euro ongeveer €5,70) maar er zijn ook sharing-taxi’s die je gewoon langs de weg oppikken en je deelt met andere mensen die de taxi laten stoppen. Deze taxi’s kosten slechts 5 Kwacha per persoon (omgerekend in euro ongeveer €0,70)
Van zodra we dit wisten was het voor ons natuurlijk snel beslist wat we de komende weken zouden doen. En moeilijk te vinden zijn de sharing-taxi’s zeker niet. Het enige dat we moeten doen is langs de kant van de weg lopen, even achter ons kijken en er stopt vrijwel meteen een taxi om ons een lift te geven. Heel handig!

Nog een grappig weetje hierover: onlangs deden we per ongeluk 2 taxi’s stoppen omdat we niet goed wisten of de eerste taxi zou stoppen. Toen de taxi’s een paar meter verder achter elkaar stopten wisten we niet goed wat we moesten doen, aangezien de eerste taxichauffeur al meteen uitstapte om naar ons te roepen dat we bij hem moesten instappen omdat we hem eerst lieten stoppen. Omdat we dit voor de 2^e taxi dan ook weer zo sneu vonden hebben Nele en ik beslist om op te splitsen en dan maar ieders in 1 taxi te stappen.
Het was wel een grappig zicht om de taxi’s naast elkaar te zien stoppen op dezelfde locatie en we beiden uit een andere taxi stapten.  Nu weten we dus ook dat we in het vervolg een beetje oplettender moeten zijn. Maar eerlijk, de handgebaren van de Zambiaanse taxichauffeurs zijn echt niet altijd duidelijk. ;)

Net zoals sommige menukaarten van de lokale restaurantjes soms echt niet duidelijk zijn! Zo hadden we onlangs als voorgerecht gebakken rupsen besteld, per ongeluk wel te verstaan! Maar onder het moto: wij zijn nu toch in Afrika, staken we dapper een rups in onze mond, en eerlijkheid boven alles: het was écht niet lekker. =D We hebben er nog enkele geprobeerd uit beleefdheid, maar daarna toch maar het bordje vriendelijk terug aan de ober gegeven.

Ook zijn we reeds 1 van de 7 wereldwonderen gaan bezichtigen: The mighty victoria falls. Het was echt super indrukwekkend om al dat water naar beneden te zien storten. Natuurlijk had ik er niet bij nagedacht dat ikzelf ook wel eens nat zou kunnen worden, en stond ik daar in een wit topje. (Typisch ik ;).) Helemaal doordrenkt natuurlijk, maar toch een super ervaring! Als ik er de tijd voor vind ga ik zeker nog eens terug gaan. 

Het weekend daarna wouden Nele en ik iets écht spectaculair gaan doen, dus kozen we voor wildwater-raften op de zambezi-river.

We waren super enthousiast en hadden er erg veel zin in. Toch had ik het zelf een beetje onderschat, want al bij de eerste stroomversnelling kapseisden onze raft en  lagen we met z’n allen in het diepe water. ( waar dus ook krokodillen zwommen =D.) Gelukkig hebben we geen last gehad van de krokodillen en hebben we een super dag gehad. We hebben zelfs sommige stroomversnellingen al zwemmend gedaan!
Weer een avontuur erbij dus.

Zondag zijn we terug de stad in gegaan en hebben we de lokale marktjes afgeschuimd. Het was echt verbazingwekkend om te zien wat de lokale mensen allemaal maken met afval en dingen die ze op straat vinden. Aangezien ik zo onder de indruk was kon ik natuurlijk niet anders dan enkele leuke souvenirtjes te kopen voor de thuisblijvers. =)

Nog even een tip voor iedereen die van plan is een buitenlands avontuur aan te gaan: informeer je op voorhand voldoende over het aanschaffen en verlengen van een VISUM. Nele en ik hadden dit blijkbaar niet goed genoeg gedaan en hebben veel problemen ondervonden om ons visum te verlengen.
Maar zoals ik altijd zeg: alles komt altijd goed. En inderdaad, nadat we de juiste persoon op de juiste plaats op het juiste moment tegenkwamen is het gelukkig helemaal in orde gekomen. Ik mag nu zelfs tot het einde van Juni in Zambia blijven!
Voor iedereen die nu even in paniek schiet: geen zorgen, ik kom nog steeds eind April terug naar België om de rest van mijn 3^e jaar pedagogie van het jonge kind af te maken. =)

PS: vanaf mijn volgend blogbericht zal ik Draakje aan de kleuters voorstellen en hij zal vanaf dan ook actief participeren in de kleuterklas. Ik kijk er alvast naar uit hoe hij het zal kunnen vinden met de lieve schatten van de DALICE kleuterschool.

Zo, ik denk dat ik voorlopig alles verteld heb!

Vele zonnige groetjes vanuit het prachtige Zambia en tot snel!

Mwashibukeni

Mwashibukeni, (goedenmorgen in Bemba)

Hier mijn 3^e blogbericht. 

Zoals je al kan lezen zijn we ons al helemaal aan in het inburgeren in de Zambiaanse leefwereld.
We leerden de afgelopen week al heel wat mensen kennen en iedereen wilt dat we hun lokale taal leren spreken. Wat natuurlijk heel moeilijk is voor ons aangezien er super veel verschillenden zijn.
Gelukkig begrijpt en spreekt ook iedereen hier ook Engels. =)

Hoe meer we naar de supermarkt gaan, hoe meer we lekkere dingen ontdekken. Zoals de ananasdranken, kokosnootkoeken, speciale frisdranken. Ook met het “koken” worden we inventief. Zoals instandnoodles koken, maïs(pap) uit blik erbij en dinner is served =D .
Al een hele verbetering voor mezelf als je weet dat ik hier de eerste week op cornflakes heb geleefd aangezien mijn buik nog aan alles moest wennen.

De eerste Zambiaanse kleedjes en lange rokken zijn inmiddels ook aangekocht, want hoe kun je je nu inburgeren als je niet mee gaat met de laatste nieuwste Zambiaanse mode? =D

Ook in de klas is het heel fijn, in het begin was het nog een beetje zoeken en mensen leren kennen, maar nu begin ik echt al vrienden te maken. Tijdens de lessen: Music Games and Dance leerden de zambiaanse kleuterleerkrachten in spé ons al enkele leuke spelletjes en liedjes in lokale talen van hier. Daarna was het onze beurt en mochten wij hun spelletjes en liedjes vanuit België aanleren. Het is echt fijn dat ze hier voor open staan, iedereen is heel oprecht en ze willen echt dingen van ons leren. Dit zorgt voor een mooie wisselwerking van kennis delen en nieuwe kennis opdoen.

Ons eerste weekend hier hebben we voor het eerst onze was gedaan. Jaja zoals de echte Zambianen: in een kom met water en zeep. Voor onze eerste keer hebben we het er goed van afgebracht. (zo moeilijk is het nu eigenlijk ook niet =) )

Zaterdagavond was er ook nog The Zambian Night op DALICE. Dit was een avond vol met traditionele dansjes en optredens door studenten, het was fijn om eens mee te maken. Natuurlijk heb ik zelf niet gedanst want anders zouden ze hier denk ik niet meer bijkomen van het lachen.

Zo ik sluit mijn 3^e blogbericht af met: Shaaleenipo twalaamonana. (Daag en ik zie je later!)

Aangekomen en gesetteld!

Hallo iedereen,

Het heeft heel wat geduurd maar hier is eindelijk mijn 2^e blogbericht.
Om jullie even op de hoogte te houden, hier een korte update:
We hebben reeds 2 nachten verbleven in een backpackers hostel in Lusaka, waar we landen na een 13 uur durende vlucht.  Veerle van VVOB stond ons op te wachten en heeft ons veilig naar een warm (zeer warm) bed begeleid. De 2 dagen dat we in Lusaka waren heeft Veerle ons geholpen om enkele praktische zaken te regelen. Wat heel fijn was, want als net gelande muzunga (=blanke) was het voor ons een heus doolhof hier in Zambia.

Nu zijn we al enkele dagen in Livingstone op het David Livingstone College of Education.
We hebben de school en de studenten al een beetje leren kennen alsook de Zambiaanse Cultuur.
Op het college verblijven we in een huisje samen met 3 andere Zambiaanse meisjes.
Hier wordt van ons verwacht dat we elke ochtend om 07:10u naar de kerk gaan tot 08:00u en vervolgens les volgen tot 12:30u. De lessen zijn hier opgesplitst in voormiddag of namiddag. Je moet dus geen hele dagen naar school. Wat echt wel fijn is met dit warme weer! =D

Elke dag blijf ik nog steeds nieuwe dingen ontdekken. =) Als je bijvoorbeeld aan een Zambiaan vraagt of ze mee wilt komen als je pizza gaat eten is het dus de bedoeling dat jij alles betaald. Gelukkig wisten we dit voor dat we een 6-gangenmenu probeerden en was het enkel een pizza en een drankje.

Ook heb ik voor de eerste keer Nshima geprobeerd, dit is een traditioneel gerecht dat de Zambianen elke dag eten, net zoals wij aardappelen eten. Als je geen idee hebt hoe het eruit ziet kan je het vergelijken met een dikke witte maïspap. Je moet dit in je handen nemen, er een bolletje van maken en dan soppen in de saus. Ze eten dit samen met verschillende groenten en vlees of vis. Eerlijk gezegd was dit echt niet slecht, heel zwaar maar best wel lekker. Al zou ik het niet zoals de Zambianen op deze College 2 keer per dag kunnen eten. Ik verkies nog steeds de lekkere Belgische frietjes. =)

Dus niet alleen het eten is aanpassen maar zeker ook de temperatuur. Ik zou niet weten hoe warm het precies is, maar als het zooo warm is in België ben ik er zeker van dat iedereen gewoon zou binnen blijven. =D Om dan te weten dat mannen hier lange broeken en hemden met lange mouwen moeten dragen en vrouwen lange rokken en blouses dat de schouders bedekken moeten dragen zit een mooi kleurtje er dus niet in.

Verder hebben we ook al de eerste, tweede en jawel derde stroomonderbreking meegemaakt. Dit was veroorzaakt door een groot onweer. En wanneer de elektriciteit wegvalt valt dus ook het water weg. Wat een paniek in het begin, want geen water is dus ook geen toilet doorspoelen! Nu zijn we echter voorzien van veel extra waterkannen die klaarstaan voor wanneer de nutsvoorzieningen het nog eens laten afweten.

Onze verdere planning zal zijn:
- 2 weken les volgen op het David Livingstone College of Education (DALICE) met de 2^e jaars Early Childhood.
- 3 weken stage lopen in de kleuterschool van het DALICE.
- 3 weken stage lopen in een community préschool.
- 4 weken helpen in het weeshuis S.O.S

Er staat dus nog veel gepland! 

Ik probeer om jullie snel terug op de hoogte te brengen van alle nieuwe dingen die ik hier ontdek!
PS: draakje blijft de eerste 2 weken in het huisje rusten terwijl ik mee les volg, ik denk dat hij nog wat moet wennen aan de warmte ;).

Warme groetjes!

Klaar voor vertrek? Start!

Onder het motto: "Beter laat dan nooit." zijn mijn koffers eindelijk ingepakt en heb ik na veel wikken en wegen (letterlijk wegen) eindelijk besloten wat ik wel, niet en misschien zal nodig hebben.

Morgenvroeg vertrek ik richting Schiphol, om daar een 13uur durende vlucht te nemen richting Lusaka -Zambia.

Gelukkig reis ik niet alleen, mijn trouwe compagnon Draakje zal gedurende 3 maanden mijn gezelschap zijn op dit fantastische avontuur. Mijn fototoestel zal ik dan ook altijd in de buurt hebben wanneer Draakje nieuwe dingen ontdekt in Zambia. Hij is trouwens net zoals ik ook helemaal gek op kleutertjes. Daarom heeft hij besloten om zoveel mogelijk nieuwe ervaringen op te doen en deze vast te leggen op foto zodat hij eens terug in België alle kleutertjes kan gaan vertellen over zijn avonturen.


Ja, Draakje houdt vooral van reizen en mijn doel is om de kwaliteit van het kleuteronderwijs in Zambia te verbeteren en low-cost materiaal te ontwerpen. (Natuurlijk ga ik nog veel meer doen maar als ik dit nu allemaal al vertel zullen jullie mijn volgende berichten waarschijnlijk niet meer lezen ;). )
Een perfecte verdeling van de taken dus.

Ik denk dat wij nu wel nog wat nachtrust kunnen gebruiken dus ik laat jullie nu in spanning wachten op mijn volgende en eerste blog-bericht vanuit Zambia!

Slaapzacht en tot snel!
Draakje & Shirley